Klassieke muziek. Muziek die mij erg kan raken, afhankelijk van het moment, de componist of de musici. Eigenlijk was mijn muzieksmaak – toen ik nog jong was – vrij beperkt. Mijn moeder luisterde thuis op de radio naar de ‘Amerikaanse zender’ waar je veel Country & Western kon horen. Ik luisterde altijd mee. Ook wanneer ze haar elpees van Elvis Presley en Cristal Gayle draaide. Langzaam maar zeker begon ik mijn eigen muzieksmaak te ontwikkelen.
Experimenteren met muziek
Je (her)kent het misschien wel. De puber-fase kwam dichterbij en ik begon flink te experimenteren met muziek. Uitgaan mocht ik pas toen ik 17 jaar was, maar de jaren ervoor – ik ging voornamelijk om met een groep Surinaamse en Antilliaanse jongens en meisjes – werd ik ingelijfd in de wereld van de hip hop en swingbeat. Public Enemy (door mijn ouders ‘herrie’ genoemd) was favoriet. Graag op standje veel te hard en dan ook nog met het slaapkamerraam open, zodat de hele buurt kon meegenieten, want dat was ‘stoer’.
Plaatjes draaien in de zeventiger jaren
Komt het misschien doordat mijn vader heel veel plaatjes draaide (zo noemden we dat destijds) van Rose Royce en andere R&B-bands? Dat als vanzelf het ritme en de liefde voor muziek ontstond? Hoe dan ook. In de loop der jaren groeide mijn liefde voor dansen en muziek. Na de hip hop en swingbeat kwam als vanzelf house en happy hardcore op mijn pad. En ging ik gewoon rustig vier keer per week uit. Lekker dansen.
Klassieke muziek in het Concertgebouw
Totdat mijn leven in een heel ander vaarwater kwam en ik op mijn twintigste in mijn eerste baan begon te werken. Mijn eerste serieuze relatie kreeg. Ging samenwonen. En kennis maakte met klassieke muziek, onder andere door mijn schoonvader. Kreeg ik steeds meer waardering voor andere muziekstijlen. Jazz werd favoriet. Funky jazz kwam later. Maar tussendoor bleef klassieke muziek mij triggeren. Toen ik dan uiteindelijk ook bij een grote Nederlandse bank kwam werken en ik regelmatig – als directiesecretaresse – gebruik mocht maken van het privilege om zo nu en dan het Concertgebouw te bezoeken? Was ik erg blij.
‘4 Jaargetijden’
Want muziek. Klassieke muziek. Die je oprecht en rauw in je hart raakt? Is iets heel moois. En dierbaar. Iets waar je veel van leert. De mooiheid van alle klanken. Kennismaking met muziekinstrumenten. Het enthousiasme en de passie van de getalenteerde musici. En dat is meteen het bruggetje naar de prachtige familievoorstelling (voor iedereen vanaf 6 jaar) waar ik gisteravond namens KiDDoWz aanwezig mocht zijn: ‘4 jaargetijden’ met Angela Schijf.
Een mooie boodschap
Het was jammer dat mijn dochtertje van 5 jaar niet mee kon (ik wil dat ze doordeweeks om 19 uur in bed ligt) want het was wervelend, boeiend, prachtig en bijzonder mooi gespeeld. Zowel door de zeer getalenteerde musici (het Vivaldi Consort) als door de ontzettend leuke actrice Angela Schijf. Een voorstelling met humor, spanning en een mooie boodschap: “Wil je het mooie of het lelijke zien?” en “Is het wel zo handig om altijd maar braaf te zijn?“.
Een sprookje met Vivaldi
Zonder al teveel te verklappen? In deze voorstelling ontdek je samen met Angela Schijf een van de hoogtepunten uit de klassieke muziek: ‘De Vier Jaargetijden’ van Vivaldi. In het spannende sprookje – geschreven door kinderboekenschrijfster Imme Dros – nemen Angela en het orkest je mee op de reis van tweelingzusjes Anna (braaf) en Emma (brutaal). Dwars door de seizoenen. Je wordt echt meegenomen in het sprookje. Doordat de voorstelling een uur duurt is die ook geschikt voor kinderen (vanaf 6 jaar). Maar het is – oprecht – leuk voor alle leeftijden. En ik kan het weten want ik heb mijn (schoon)moeder meegenomen. We hebben genoten!
(Klassieke) muziek voor kinderen
Hoe ik weet dat klassieke muziek ook iets is voor kinderen, vraag je? Los van het artikel wat ik ooit heb gelezen over het wetenschappelijk bewezen belang voor een kind (goed voor de concentratie, verbeelding en ontwikkeling van de zintuigen). Heb ik – gisteravond – de aanwezige kinderen zien genieten van zowel het toneelspel als de muziek. Dat was voor mij de trigger om de cd aan te schaffen. Vanochtend om 7 uur heb ik cd 1 (het sprookje mèt de muziek) aangezet en Mila heeft ademloos zitten luisteren. Zowel op het kleed voor de cd-speler als tijdens het ontbijt aan tafel. Aandachtig luisterend. En genietend van al het moois.
De voorstelling? Een oprechte aanrader. Luister jij met je kind weleens naar klassieke muziek?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl – http://www.40envoorheteerstmoeder.nl/