Vrouwen krijgen in Nederland op steeds latere leeftijd kinderen. Waren vrouwen begin jaren zeventig gemiddeld 24,3 jaar toen hun eerste werd geboren; nu zijn ze gemiddeld 29,9 jaar. Een groot verschil dat Patricia de Ryck – schrijfster van het boek De twijfelmoeder en grondlegster van www.twijfelmoeder.nl – wel begrijpt. Ze neemt de lezer in dit gastblog mee in het verhaal achter dit gemiddelde.
De wereld ligt letterlijk aan onze voeten. Wil je verder studeren? Verre reizen maken? Genieten van het vrijgezellenbestaan? Vol voor je carrière gaan? Het kan allemaal. Zo schuiven we als we in de twintig zijn, steeds meer belangrijke keuzes voor ons uit. Dat doen we zowel bewust, als noodgedwongen. De tijden zijn nu eenmaal veranderd.
Verschil in generaties
Als ik het vergelijk met de generatie van mijn ouders dan zie ik duidelijk het verschil. Waar ik op mijn 21ste mijn hbo-diploma journalistiek net op zak had, waren zij al getrouwd en gesetteld in hun eigen huisje. Ik was op dat moment vrijgezel en ging weer bij mijn ouders wonen. En dan was ik met mijn 21 nog een van de jongste afstudeerders; de anderen waren drie, vier jaar ouder.
Ik ging meteen volop aan de slag als freelance journalist, maar ik zag ook veel leeftijdsgenoten die de backpack op hun rug deden en voor een paar maanden (of zelfs een jaar) de wijde wereld in trokken. Terug in Nederland wordt er dan gestart met de eerste baan en is men helemaal nog niet bezig met de zoektocht naar een droomhuis. Of we zijn het wel, maar krijgen keer op keer het deksel op onze neus nu de woningmarkt aardig overspannen is.
Het is namelijk een misverstand dat onze generatie alleen maar behoefte heeft aan vrijheid. Je hebt ook een groep die zich wel zou willen settelen met hun (jeugd)liefde, maar die een eengezinswoning nog niet kunnen betalen. Koop je dan een kleiner appartement, waar je wel samen kunt genieten. Of wacht je tot er een woning op je pad komt waar je voldoende ruimte hebt om een gezinnetje te stichten? Misschien moet je – door de aangescherpte hypotheekeisen – daarvoor juist nog meer verdienen en je dus eerst op je carrière storten.
Twijfelen aan kinderwens
Aan de andere kant heb je ook voldoende vrouwen, die niet weten of ze überhaupt wel moeder willen worden. Daar was ik er zelf één van. De liefde van mijn leven ontmoette ik al op mijn 22ste en nog geen jaar later was er ook een ruime twee-onder-een-kap, maar de kinderwens liet jaren op zich wachten. Niet dat mijn partner niet wilde. Nee, die had al jong vader willen worden, maar ik had absoluut geen rammelende eierstokken.
Tal van redenen kon ik als twintiger opnoemen waarom ik geen kinderen wilde. Nu terugkijkend weet ik dat ik er destijds nog niet klaar voor was. Het van me afschrijven op mijn blog heeft me enorm geholpen. Net als de gesprekken die ik door mijn blog met allerlei mannen en vrouwen had. Of ze nu wel of geen kinderen hadden. Of dat een bewuste keuze was of juist een medische oorzaak had – uit alle gesprekken haalde ik inzichten. Daardoor durfde ik er voor te gaan en werd in maart 2017 moeder van een jongetje.
Ik ben ook niet de enige die twijfelt. In mijn besloten Facebook-groep Twijfel over kinderwens bespreken vrouwen dagelijks hun twijfels en de emoties die daarbij komen kijken. Als iedereen om je heen kinderen wil, dan kun je er knap onzeker door worden als je dat gevoel zelf helemaal niet hebt. Je kunt je eenzaam voelen, doordat in je omgeving de gedachte leeftijd dat ‘iedere vrouw nu eenmaal kinderen wil’. Of worstelen met het feit dat je wel zou willen, maar nog geen geschikte partner hebt gevonden. Onderwerpen die we in de groep niet uit de weg gaan en met veel respect voor elkaar bespreken.
Anticonceptie taboe
Die twijfel is ook helemaal niet nieuw. Alleen zijn wij nu in de gelukkige positie dat er ook echt iets te kiezen valt. Uit de gesprekken met oudere dames weet ik dat ze echt niet allemaal stonden te springen om moeder te worden, maar anticonceptiemiddelen waren toen echt nog niet zo ‘normaal’ als nu. Nee, dan stapte je in het huwelijksbootje en kwam – als er medisch gezien niets geks aan de hand was – binnen het jaar de eerste kleine al. Duurde het te lang? Dan gaan er zelfs verhalen dat in het katholieke Zuiden de pastoor langs ging om eens te informeren naar hoe het zat…
De twijfelmoeder
In mijn boek De twijfelmoeder ga ik in het eerste deel in op de maatschappelijke druk. Waarom gaan we er anno 2019 nog steeds vanuit dat iedere vrouw kinderen wil. En in het tweede deel beschrijf ik de vele twijfels en hoe je daar mee om kunt gaan. Dat is niet alleen interessant voor vrouwen dei twijfelen of ze wel of geen kinderen willen, maar ook voor moeders die nieuwsgierig zijn naar waarom sommige vrouwen die stap niet zetten. Bestel het boek hier, of kies voor het e-book!
Uitgelichte afbeelding: Portrait woman thinking dreaming of a child from Shutterstock/pathdoc