Tot onze zoon Morris ongeveer een maand oud was had ik nog nooit van een 
voorkeurshouding gehoord. Alhoewel mijn voorkeurshouding doorgaans met mijn benen op de hocker en een kop koffie met een goede serie is, leek mij dat niet het antwoord waar de mevrouw van het consultatiebureau naar vroeg. Ze vroeg mijn vriendin Fleur overigens naar Morris z’n voorkeurshouding vanwege zijn achterhoofd dat een lichte afvlakking vertoonde. Tot dat moment had ik nog niet eens nagedacht over het feit dat zo’n zacht babyhoofdje natuurlijk ook vormen aan gaat nemen. Het consultatiebureau is er om dingen aan te vragen. De vraag die volgde was voor mij dus een logische. Wat is een voorkeurshouding?
Ligt de baby echter driekwart van de tijd met het hoofd naar één zijde, dan is er sprake van een voorkeurshouding
Ik zal het antwoord van de arts van het consultatiebureau iets inkorten, want er kwam een heel verhaal op me af met veel medische termen en waarschuwingen. Kort gezegd komt het op het volgende neer: in de eerste maanden na de geboorte heeft de baby de neiging om met zijn of haar hoofd in één bepaalde richting te liggen. De baby kan het hoofd wel naar de andere zijde draaien, maar is nog niet in staat de middenlijn te houden. In de loop van de eerste paar maanden moet een baby vervolgens in staat zijn om die middenlijn te houden. Ligt de baby echter driekwart van de tijd met het hoofd naar één zijde, dan is er sprake van een voorkeurshouding.
Mijn vriendin en ik hadden hier tot die tijd nog niet op gelet. Onze zoon lag in zijn wieg en begon na een maand (voor ons gevoel) eindelijk door te slapen. We hadden dus geen notie van of er een voorkeurshouding was en naar welke zijde dit dan was. Niemand ook die ons hier van te voren op had gewezen en geen moeder of oma die ons de afgelopen weken naar Morris z’n voorkeurshouding had gevraagd. Tijd dus om hier eens goed op te letten. Vooral ook omdat het achterhoofd van Morris inmiddels wat vlak begon te worden. Volgens het consultatiebureau niets om ons zorgen over te maken, maar wel iets om in de gaten te houden.
Met dit soort humor relativeren we dan de situatie
Waar de gemiddelde ouder gelijk in de stress zal schieten (je wil immers niet schuldig zijn aan jouw kinds misvorming) maakten Fleur en ik kleine grapjes over Coneheads en verbasteringen van het woord fontanel. Met dit soort humor relativeren we dan de situatie om er vervolgens wel heel serieus mee aan de slag te gaan. Ik zag aan Fleur dat ze zich zorgen maakte, dus gelijk bij thuiskomst wees ik haar op verschillende websites en literatuur met betrekking tot dit onderwerp en kon ik haar geruststellen dat mocht onze zoon een voorkeurshouding hebben, dat het dan toch allemaal goed zou komen.
Wat kun je nu doen om te voorkomen dat jouw baby een voorkeurshouding krijgt of heeft? Jullie spruit is nog maar net op de wereld en weet zelf nog helemaal niks. Hij zal dus bepaalde zaken van zijn ouders of verzorgers over moeten nemen. Het is dan ook belangrijk dat de baby leert dat er verschillende manieren zijn om te liggen. Dit kun je oefenen door de baby dan weer op de linkerzijde en de volgende keer weer op de rechterzijde in bed te leggen. Ook kun je de baby in verschillende houdingen de voeding geven. Wissel eens van arm of leg de baby eens op de bovenbenen. Op deze manier leert de kleine dat liggen en slapen op meer manieren kan. Belangrijk bij het slapen is dat je de baby nooit op zijn zij op buik laat slapen, maar altijd op de rug met het hoofd naar een bepaalde zijde.
Ouders van blije kinderen hebben vaak meer nachtrust
Na een paar weken observeren bleek inderdaad dat Morris een lichte voorkeur te hebben om met zijn hoofd naar rechts te liggen. De vlakking op zijn hoofd nam echter niet echt toe en om deze reden hebben we besloten niets te doen aan deze houding. Vooral ook omdat hij met drie maanden al vrij bewegelijk was en inmiddels na de vierde afspraak bij het consultatiebureau met vier maanden oud konden melden dat Morris voornamelijk op zijn buik slaapt. We leggen hem op z’n rug in zijn ledikant, maar hij weet zich vrij rap op zijn buik te draaien en zelfs zijn lijf te keren naar de achterkant van het ledikant omdat daar het geluid vandaan komt.
We hebben ons niet echt zorgen gemaakt gelukkig. Net als met veel dingen lost de natuur een hoop zelf op. Krampachtig vasthouden aan de opvoeding van een baby en alles eromheen kan zorgen voor een hoop stress en juist die stress wordt vaak overgenomen door de baby. Dit zorgt dan weer voor onrust en dat op zijn beurt weer voor slecht slapen en veel huilen. Ik zeg daarmee niet dat je laks moet omgaan met het opgroeien van je kind, maar soms mag je de touwtjes best een beetje laten vieren. Uiteindelijk zorgt dat voor blije ouders en blije ouders hebben blije kinderen. Neem van mij aan dat je blije kinderen wil, want ouders van blije kinderen hebben vaak meer nachtrust.
/Rob – PapaBlogger.nl
Afbeelding: Pixabay