Volwassenen kunnen worden getypeerd als een introvert en extrovert type. Het introverte type is de zogenaamde muurbloem: iemand die niet zo snel op de voorgrond zal treden en zich hier ook minder prettig bij voelt. Een extrovert persoon is vaak wel duidelijker aanwezig en heeft minder moeite om zichzelf ‘te laten zien’. Binnen introverte en extraverte mensen heb je natuurlijk weer verschillende gradaties. Met beide vormen is niets mis, zolang, en dat geldt voor alles, jij of je omgeving er niet enorm door gehinderd wordt. Kinderen kunnen ook al heel goed laten zien welk type ze zijn. Soms leggen kinderen heel makkelijk contact, terwijl andere kinderen erg terughoudend zijn. Wat nu als je kind zo verlegen is, dat je merkt dat het je kind belemmert. Welke mate van verlegenheid is acceptabel en wat kun je eraan doen?
Wanneer merk je voor het eerst verlegenheid bij kinderen?
Verlegenheid is in zeker mate heel normaal bij kinderen. Het past dan ook volledig bij de ontwikkeling als je kind op een zeker moment een fase doormaakt waarin het verlegen is. Vaak merk je dit voor het eerst als je kindje 8 a 9 maanden is. Ineens wil je kind alleen nog maar bij de ouders zitten en gaat het huilen als iemand anders ook maar in de buurt komt. Soms gaat dit zelfs zo ver dat ook een van de ouders tijdelijk een harde huilbui oproept. Ook oudere kinderen hebben hier nog wel last van. Ze vinden het dan moeilijk om bij opa en oma in een stapelbed gelegd te worden, ook al zitten papa en mama beneden. Dit heeft niets te maken met het vreemde bed, want ook een meisjesbed of ieder ander model wordt zo ontvangen. Het heeft puur te maken met het feit dat ze bij de ouders willen zijn. Later worden dat soort logeerpartijtjes met gejuich ontvangen. Rond de leeftijd van 3 jaar zal het kind nog eens zo’n fase doormaken.
Wat nu als het te extreem wordt?
Verlegenheid vloeit vaak voort uit de onzekerheid van een kind. Je kan als ouders je kind blijven steunen, zonder dat je die verlegenheid blijft voeden. Op den duur zal het kind namelijk toch iets meer haar op de tanden moeten krijgen om stevig in deze harde maatschappij te staan. Laat je kind weten dat je er voor ze bent, maar laat aan de andere kant ook los. Hierdoor krijgt het kind het gevoel dat jij erop vertrouwt dat het gaat lukken. En die verantwoordelijkheid die het kind heeft, zal na een paar keer worden vertaald in zelfvertrouwen. En zelfvertrouwen is exact wat een verlegen kind heeft. Stimuleer van jongs af aan al sociaal contact. Geef je kind complimenten, maar ook positieve tips. De eerder genoemde tijdelijke verlegenheid hoort bij het ontwikkelen van het gevoel van geborgenheid bij de ouders, maar op een bepaald punt, moet je kind aan gaan voelen dat het zelf dingen ook heel goed kan.
/Gastblog
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock