Het zal een paar maanden geleden zijn dat tijdens het surfen op het net mijn blik valt op Zorgenvriendjes, ook wel Sorgenfresser. Een groep aandoenlijke knuffels met wat opvallende tentakels, kleurencombinaties en allen een rits als mond. De naam trekt mijn aandacht en ik lees het bijbehorende stukje, kort samengevat een knuffel die je zorgen opeet. Mijn allereerste gedachte is gelijk waarom nou zorgen, waarom geen wensen?
Het verhaal snijdt hout en het laat me toch niet los. Je moet er dus voor kunnen schrijven als kind of het samen opschrijven. Onze oudste dochter is gesloten, ze kan een beetje schrijven en eigenlijk ben ik best benieuwd of dit concept aan zal slaan bij haar.
‘s Avonds als de kinderen op bed liggen, laat ik mijn gedachten de vrije loop en bedenk me hoe ik haar Zorgenvriendje kan introduceren. Plotseling betrap ik mezelf op een ethisch dilemma: ga ik die briefjes lezen???? Wat nou als ik me enorme zorgen maak en het antwoord besloten ligt achter de rits? Ik besluit haar Sorgenfresser te behandelen als een dagboek en het niet zonder haar toestemming te lezen. Het lijkt me de bedoeling wanneer er iets speelt de knuffel als gesprekspartner te gebruiken en er zo achter te komen wat er speelt in het leven van je kind. Ook besluit ik het Zorgenvriendje positief te introduceren, een plaats waar je je wensen op kunt schrijven en bewaren.
De volgende dag kijken we samen op internet naar de groep olijke knuffels en introduceer ze bij mijn oudste dochter. “Zou je het leuk vinden een knuffel te hebben waarin je al je wensen en verlangens kunt stoppen?” Het antwoord luid gelijk ja en haar keuze is snel gemaakt: Benno wordt haar nieuwe vriend. Er rijzen later die dag toch nog wat vragen bij haar “Waarom moet ik mijn wensen opschrijven? Wat nou als ik Benno kwijtraak of mijn babyzus de papiertjes verfrommeld? Of als zijn mond volzit?” Dit vervolggesprek geeft me de ruimte aan te geven dat niets moet, alles kan en dat je zelfs je problemen op kunt schrijven. De knuffel is van JOU, jij mag hem meenemen en neerleggen waar je wilt en je zussen, papa en mama blijven van Benno af.
We gaan Benno gelijk kopen en thuisgekomen worden er driftig kleine notities geschreven, kennelijk heeft onze dochters veel wensen OF zorgen. Wie het weet mag het zeggen. Benno krijgt een plek in haar hoogslaper, daar waar haar zussen niet bij kunnen.
Nu enkele weken later ligt Benno nog onaangeroerd op zijn plek in bed.
Of haar wensen zijn uitgekomen of de tijd haar problemen heeft opgelost, ik weet het niet. Waarschijnlijk is de aanwezigheid van Benno voldoende voor haar of zal ik binnenkort eens een gesprekje aanknopen? Ik heb mijn nieuwsgierigheid naar een kijkje in het hoofd van mijn dochter bedwongen want het voelt wel prettig een Zorgenvriend in huis, een vriend die al mijn zorgen opeet?!
Meer informatie vind je hier.