Op 3 januari is het kraamtranen dag, een internationale themadag waarop we stil staan bij de kraamtranen en alles wat daarbij komt kijken. Deze babyblues komt na de geboorte bij veel vrouwen voor en je hoeft je er dus als newborn mama echt geen zorgen over te maken.
Wat zijn kraamtranen?
Iedere moeder zal beamen dat een bevalling één van de meest intense momenten is die je meemaakt als vrouw. Pijn en euforie liggen dicht bij elkaar en door de intensiteit van het moment word je vaak overdonderd. Waar je over het algemeen ontzettend blij bent als je je kindje eindelijk in je armen kunt houden, heb je ook te maken met een heleboel andere emoties. Vaak komen op de derde dag van de geboorte een heleboel tranen de hoek om kijken. Op dat moment besef je je vaak pas wat je allemaal hebt doorstaan en hoe anders je leven eruit ziet vanaf nu. Deze kraamtranen zijn heel normaal en eigenlijk komen ze bij iedere vrouw wel tot uiting. Ook door de hormonen kun je te maken krijgen met stemmingswisselingen, die er voor zorgen dat je om alles wel kunt janken. Ja…ook omdat je intens gelukkig bent, maar ontzettend uitgeput! Gelukkig gaat het vaak al snel een stuk beter. De hormonen in je lijf nemen wat meer af, je krijgt als het goed is ook weer wat meer slaap (je raakt gewend aan het nieuwe ritme) en daardoor zal je humeur er ook weer op vooruit gaan.
Partners kunnen een echte steun zijn
Partners kunnen een zeer waardevolle rol spelen in de eerste week na de zwangerschap (maar ook zeker daarna). De kraamtranen en huilbuien zijn echt meer dan normaal (en soms moet je het misschien ontgelden…hormonen zijn de boosdoeners, echt waar). Wees maar extra lief voor de nieuwbakken moeder en geniet van alles dat op jullie pad komt. Probeer wel een oogje in het zeil te houden en praat over haar gevoelens en onzekerheden. Vergeet ook niet te genieten van deze bijzondere tijd!
Als je vermoedt dat je partner last heeft van een postnatale depressie, trek dan zeker aan de bel! Er zijn namelijk vrouwen die zich alleen maar slechter gaan voelen en dat is natuurlijk niet zoals het zou moeten gaan. Naast de stemmingswisselingen en huilbuien, slapen ze vaak slechter, raken ze snel geïrriteerd, voelen ze zich machteloos en zijn ze angstig of neerslachtig. Schakel indien nodig een professional in als dit lang aanhoudt!
A Little Help – Difrax
Kraamtranen is een bekend fenomeen waar ze bij Difrax, de initiatiefnemer van deze themadag, graag bij stil staan! Ze begrijpen namelijk als geen ander dat de komst van een kleintje je wereld op z’n kop zet. Na de geboorte doet de babyblues (met bijbehorende kraamtranen) vaak op de 3e dag zijn intrede. Hierom vinden ze bij Difrax dat 3 januari, aan het begin van een nieuw jaar, een ideaal moment is om hierbij stil te staan.
Difrax is hét Nederlandse A-merk van babyproducten en marktleider in het segment babyflessen én fopspenen. Het team van Difrax staat voor ‘A Little Help’, waarbij ouders en hun dierbaarste bezit ten alle tijden centraal staan. Want niemand weet precies hoe het werkt als je een baby krijgt en daar kun je alle hulp bij gebruiken.
Kraamtranen in januari 2009
Wow, even terug naar januari 2009, toen ik als 23 jarige een behoorlijk lange en pittige bevalling (met uiteindelijk een spoedkeizersnede) achter de rug had. Na mijn keizersnede lag ik op de uitslaapkamer, tegenover een klok, zonder dat ik mijn kleine mannetje bij me had. De minuten tikten ontzettend langzaam voorbij en pas rond 11 uur zag ik hem weer (hij is die ochtend om iets over half 8 geboren). Wat een drama was dat zeg. Ik heb toen door de adrenaline weinig gehuild en het allemaal maar op deze manier op me af laten komen. Uiteindelijk toen we op vrijdag naar huis gingen (hij is op dinsdag geboren) en ik in mijn eigen hutje was, brak ik. Wat was alles zo ontzettend NIET gegaan op de manier zoals ik het had gewild. En ja, ik weet heus dat een bevalling niet te plannen is naar je eigen wensen. Toen de kraamverzorgster (die we uiteindelijk na een aantal uur de deur uit hebben gezet) mij vertelde dat ze ‘het wel zou begrijpen als ik nog niet zo’n band voelde met mijn kleine jongen’, kreeg ik in plaats een rode waas voor mijn ogen, een heleboel tranen. Was dat dan echt zo? Was die band door hoe de bevalling is gelopen en geëindigd in een keizersnede dan echt niet zoals hij zou moeten zijn. Ze maakte mij onzeker en verdrietig…ik ging geloven wat ze zei. Gelukkig kregen we de volgende dag, nadat zij de keus kreeg om via de deur of het raam naar buiten te gaan, een dame die een stuk ouder, vriendelijker en vooral zorgzamer en meer betrokken was. Dag vier was de dag dat ik me realiseerde dat ik een prachtig mannetje op de wereld had gezet….mijn prachtige mannetje wat maandenlang in mij gegroeid was, lag lekker in zijn bedje te slapen…en ik, ik brak nogmaals…alleen toen van geluk.
Kraamtranen in januari 2016
30 jaar was ik, toen ik januari 2016 beviel van mijn tweede jongetje door middel van een geplande gentle sectio. Wat een verademing was dat en wat een rust gaf het mij, dat het op deze manier zou gaan. Dezelfde gynaecoloog als in 2009 stond aan mijn o.k. tafel en dat vond ik heel bijzonder. Het ging helemaal zoals ik had verwacht en na de operatie (die door wat verklevingen wat langer duurde) was daar dan mijn tevreden en prachtige kereltje. Ook op een dinsdag trouwens…wat een toeval eigenlijk. Die donderdag ging ik tussen de middag naar huis en stond ik alweer in de keuken om te koken. Omdat ik me zo goed voelde op dat moment, merkte ik de dagen daarna dat ik misschien wel iets te vlug ging. De wond deed natuurlijk nog zeer en ik bleef maar moederen en moederen. Op vrijdag (inderdaad weer die derde dag dus) brak ik en was alles om te huilen, maar dit keer voornamelijk omdat ik me zo ontzettend rijk voelde met mijn 2 prachtige zoons!
Hoe heb jij jouw kraamtranen ervaren? Of heb je deze niet gehad?