Sofie en de Dolfijnen is alweer het vierde deel van de Sofie-serie. Eerder verschenen Sofie en de Pinguïns (2010), Sofie en het vliegende jongetje (2012) en Sofie en het ijsbeertje (2013). Hiervoor werkt Edward van de Vendel samen met Floor de Goede, die de tekeningen en foto-strips maakt van Ype + Willem.
Edward van de Vendel schrijft ook gedichten en liedteksten. Voor Paul de Leeuw heeft hij bijvoorbeeld ‘Voor de leeuwen’ en ‘De grote copyrette’ geschreven. De bundels van Superguppie staan vol kinderpoezie.
Met een dochter die Sofie heet, van dolfijnen houd, maar een hekel heeft aan lezen, denk ik het nu gevonden te hebben. Met dit boek gaan we deze zomervakantie proberen haar leesniveau te behouden. Enthousiast slaat ze het boek open en leest over de personages. (zie foto) De hoofdstukken zijn kort en worden heel vlot afgewisseld met (foto)strips, tekeningen en weetjes. Alles wordt uit de kast getrokken om haar ervan af te leiden dat ze aan het lezen is: EN HET WERKT! Het dagelijks even samen lezen wordt een ontdekkingstocht door dolfijnenland. Ze moet wel even wennen aan de strips, maar die worden al snel als dol fijn ervaren.
De oma van Sofie is ziek, ze draagt zelfs een pruik, tijdens haar ziekenbezoeken leert Sofie Emmeke kennen. Emmeke haar neef is dolfijnentrainer. Al snel vind Sofie dolfijnen bijna net zo leuk als pinguïns. Sofie wil haar oma opvrolijken en bedenkt een plan, vele lijstjes, geheimen en spionnenroutes later is het de vraag of dit lukt.
Dit is echt waar: De zeldzaamste dolfijn is de Chinese vlagdolfijn, die leeft maar in een bepaalde rivier in China. In 1997 werden er nog maar dertien geteld, in 2006 geen enkele. In 2007 dook er plotseling toch weer eentje op. Maar bij het laatste onderzoek, in 2012, vonden wetenschappers er weer nul.
Meer informatie vind je hier.