Het is voor ouders en verzorgers best een puzzel om de aandacht aan de kinderen goed te verdelen. Zeker met leeftijdsverschillen in het gezin is dit een grote uitdaging. Barbara van Onlybyme.nl is ervaringsdeskundige met twee jongens van bijna 1,5 en 3 jaar en een dochter van 11 die op het punt staat de basisschool in te wisselen voor de middelbare school. Ze deelt haar tips hoe ze omgaat met de verschillende behoeften van de kinderen.
Ieder kind even veel aandacht geven is een wens voor veel ouders, die in de praktijk zeer lastig is uit te voeren.
Verwacht niet van jezelf dat je iedere dag elk kind (even) veel aandacht kunt geven
Het is zo goed als onmogelijk, zeker bij meer dan twee kinderen, om ieder kind even veel aandacht te geven en dat hoeft ook helemaal niet.
Barbara(44): Hier ben ik al langere tijd geleden gestopt te proberen om elke dag alle drie mijn kinderen evenveel aandacht te geven. Wel probeer ik ervoor te zorgen dat ieder kind individuele aandacht krijgt naar behoefte op zijn eigen niveau.
Elk kind heeft met zijn eigen leeftijd andere vormen van aandacht nodig.
Iedere leeftijd vraagt andere soort aandacht
Een baby en dreumes hebben met name nog heel veel directe zorg aandacht nodig. Hoe ouder de dreumes hoe meer behoefte er ontstaat tot individuele aandacht in spel en 1 op 1 tijd met de ouder/verzorger. Ze krijgen door de dag heen veel aandacht tijdens het aankleden, verschonen, de maaltijden, het knuffelen/troosten, etc.
Een peuter begint steeds meer begrip te krijgen van de wereld om hem heen en wil alleen tijd doorbrengen met de ouder om samen boekjes te lezen, torens te bouwen, met de trein te spelen of te knutselen. De fase dat het moeilijk is om te delen met zijn jongere broertje is nu dan ook echt van toepassing bij ons. Toch helpt het om in eenvoudige taal dit aan hem uit te leggen en ervoor te zorgen dat hij merkt dat hij aan de beurt komt. De jongste krijgt dus ook gewoon nee te horen, als zijn oudere broer ergens mee bezig is. Hem uit de wind houden omdat hij nog jonger is, werkt frustrerend voor zijn oudere broer. Dus leert deze al snel dat hij af en toe even niet met iets kan spelen waar zijn broer nu net de focus op heeft gezet en visa versa.
De slaapmomenten overdag nemen in rap tempo af. Vaak geef ik onze peuter individuele aandacht als zijn jongere broer in bed ligt en ook voor het slapen gaan wordt er steevast tijd uitgetrokken om samen een boek te lezen. De dreumes begint ons nu actief op te zoeken om samen te spelen, althans, dat wij doen wat hij wil (toren bouwen) zodat hij hem weer kan omgooien.
De individuele behoeften tot aandacht nemen toe naarmate de kinderen de leeftijd van kleuter en schoolkind krijgen, daarna neemt deze behoefte langzaam aan weer af. Tieners gaan immers juist zichzelf beginnen los te maken van het gezin met kleine stapjes en hun wereld gaat steeds verder afstaan van de ouders. Wat niet betekent dat ze geen aandacht meer willen, enkel geven ze dat zelf steeds beter aan, ook op welke manier.
Hoe ik zorg dat onze tienerdame zich niet gepasseerd voelt?
De grootste uitdaging in het verdelen van de aandacht ligt in ons gezin in het zorgen dat onze dame van 11 genoeg aandacht krijgt, zeker als haar jongere broers beiden ziek zijn en er heel veel directe zorg hun kant op gaat is het lastig om haar altijd -wanneer zij dat wil- de aandacht te geven die ze wenst.
Barbara(44): Uit ervaring weet ik dat de kleine jongens hun aandacht wel krijgen, want ze hebben bij bijna alles onze hulp (nog) nodig en dus is er automatisch veel 1 op 1 contact. Dit is met een tiener uiteraard heel anders. Hoewel onze dame(11) nog steeds graag onze aandacht zoekt, is het soms lastig haar te geven wat ze wil op haar moment en dat realiseert ze zich zelf ook. Dit uit zich dan in opmerkingen dat ze graag iets samen wil doen zonder haar broertjes en dat ze het niet altijd leuk vindt dat ze op haar beurt moet wachten. Logisch!
In de praktijk werkt het beste om haar te laten merken dat er tijd is voor haar wanneer haar broertjes op bed liggen en er even ruimte is voor andersoortige onderwerpen. Dit uiteraard verpakt in een voorstel om te peilen hoe haar geest op dat moment staat. Niets zo onvoorspelbaar als tieners. 😉Ook krijgt ze een luisterend oor tijdens de maaltijden en als ze thuis komt uit school is er steevast een moment waarop ze haar verhaal kan doen over de belevenissen van de dag.
Samen een activiteit ondernemen
Daarnaast plan ik met regelmaat iets met haar samen. Je kunt nu eenmaal met broertjes die 8 en 10 jaar jonger zijn, niet veel activiteiten samen ondernemen. Dit kan natuurlijk wel, maar dan vindt niet iedereen die even leuk.
Op vakantie met het hele gezin betekent toch vaak dat dame iets te kort komt in het soort activiteiten, omdat we ook de jongens met alles mee moeten nemen. Deels lossen we dit op door het gezin te splitsen in twee groepen. Toen we weer thuiskwamen hebben we dan ook direct besloten om samen nogmaals te gaan en dan echt enkel tienerdingen te doen. Een heel weekend lang, haar prioriteiten hoog. We zijn samen een moeder dochter weekend naar Centerparcs Heijderbos geweest en hebben daar geweldige herinneringen gemaakt.
Ook samen winkelen, een bioscoopje pakken, mee naar een wedstrijd van haar sport, samen gaan schaatsen zijn voorbeelden van dingen die we juist ook bewust samen doen. De tijd dat ze hier minder behoefte aan krijgt komt snel genoeg en juist nu net voor ze naar de grote school gaat heeft ze soms behoefte aan een extra knuffel.
Beeld: ShutterstockÂ
Deze gastblog is geschreven door Barbara Oosthoek